Πάρκο Ελευθερίας. Καταπράσινη όαση δίπλα στην πολύβουη Βασ. Σοφίας. Εκείνο το πρωινό ψάχναμε την Ντοκουμέντα 14.
Πολυσυζητημένη και πολυδιαφημισμένη μας είχε εξάψει την περιέργεια. Ξεκίνησε την Αθηναϊκή της διαδρομή, σε ένα από τα κτήρια του Πάρκου Ελευθερίας κι έτσι είπαμε να ξεκινήσουμε κι εμείς από εκεί.
Περιμένοντας να πάει 1 η ώρα και να ανοίξει η πόρτα, περιδιαβήκαμε τον χώρο με τα διάσπαρτα κτήρια.
Πίσω από το κτίσμα που στεγάζει την Ντοκουμέντα 14 βρίσκεται ένα άλλο, παρόμοιο. Το κτήριο του ΕΑΤ - ΕΣΑ. Η πόρτα εδώ ανοιχτή. Μπήκαμε και ακριβώς μπροστά μας αντικρίσαμε τα κελιά όπου άνθρωποι βασανίστηκαν απάνθρωπα.
Δύο παρόμοια κτήρια. Το ένα μπροστά και το άλλο πίσω του.
Στο μπροστινό μοντέρνα τέχνη, στο πίσω, ζωντανή ιστορία.
Στο μπροστινό, στον τοίχο παίζουν βίντεο με θέμα "Σου οφείλω μια λέξη"
Στο πίσω, ξυλογραφία του Τάσσου με θέμα τον ταγματάρχη Μουστακλή στο κελί όπου βασανίστηκε φρικτά.
Στο πρώτο, προχωρημένες κατασκευές - καθίσματα
Στο πίσω, το γραφείο του Αλέκου Παναγούλη.
Στο μπροστινό καλώδια, προτζέκτορες και βιντεοοθόνες
στο πίσω, φωτογραφίες νεκρών
Στο μπροστινό ανοίγεται η Αθήνα από ψηλά
Στο πίσω, ένας φεγγίτης πολύ ψηλά...
Ανάμεσά τους βρίσκονται 50 χρόνια.
Και τότε νιώσαμε ότι το μπροστινό κτήριο μας γέμιζε ελπίδα. Την Ντοκουμέντα την ξεκίνησε ένας φωτισμένος άνθρωπος στο Κάσελ της Γερμανίας όταν είδε την πόλη του ερειπωμένη από τον πόλεμο. Έπρεπε να δώσει ελπίδα για το μέλλον στους συμπολίτες του και σκέφτηκε σαν διέξοδο την τέχνη!
Η Ντοκουμέντα μεταφέρθηκε στην Αθήνα του 2017 για να δείξει και πάλι ότι διέξοδος πάντα υπάρχει!
Πίσω μας, τα ερείπια μιας ιστορίας που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε. Μπροστά μας, η ελπίδα που δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπουμε.
Στο καφέ του πάρκου τα συζητήσαμε όλα αυτά.
΄Ηταν Παρασκευή 21 Απριλίου 2017. Επέτειος.
Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!
Ελένη Μπαρού
Περιμένοντας να πάει 1 η ώρα και να ανοίξει η πόρτα, περιδιαβήκαμε τον χώρο με τα διάσπαρτα κτήρια.
Πίσω από το κτίσμα που στεγάζει την Ντοκουμέντα 14 βρίσκεται ένα άλλο, παρόμοιο. Το κτήριο του ΕΑΤ - ΕΣΑ. Η πόρτα εδώ ανοιχτή. Μπήκαμε και ακριβώς μπροστά μας αντικρίσαμε τα κελιά όπου άνθρωποι βασανίστηκαν απάνθρωπα.
Δύο παρόμοια κτήρια. Το ένα μπροστά και το άλλο πίσω του.
Στο μπροστινό μοντέρνα τέχνη, στο πίσω, ζωντανή ιστορία.
Στο πίσω, ξυλογραφία του Τάσσου με θέμα τον ταγματάρχη Μουστακλή στο κελί όπου βασανίστηκε φρικτά.
Στο πίσω, ένας φεγγίτης πολύ ψηλά...
Ανάμεσά τους βρίσκονται 50 χρόνια.
Και τότε νιώσαμε ότι το μπροστινό κτήριο μας γέμιζε ελπίδα. Την Ντοκουμέντα την ξεκίνησε ένας φωτισμένος άνθρωπος στο Κάσελ της Γερμανίας όταν είδε την πόλη του ερειπωμένη από τον πόλεμο. Έπρεπε να δώσει ελπίδα για το μέλλον στους συμπολίτες του και σκέφτηκε σαν διέξοδο την τέχνη!
Πίσω μας, τα ερείπια μιας ιστορίας που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε. Μπροστά μας, η ελπίδα που δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπουμε.
΄Ηταν Παρασκευή 21 Απριλίου 2017. Επέτειος.
Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!
Ελένη Μπαρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου