ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΥΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ!

Η παρέα του "κάθε βδομάδα" είχε αυτή τη φορά τη μοναδική ευκαιρία να συναντήσει τους...Σαρακατσάνους στο κέντρο της Αθήνας! 

Σ'ένα σπίτι-κόσμημα στην Πλάκα, όπου έζησε,δούλεψε και πέθανε η μεγάλη λαογράφος Αγγελική Χατζημιχάλη.

Στο σπίτι αυτό στεγάζεται από το 1980 το Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης του Δήμου Αθηναίων.

 Το οίκημα είναι έργο του αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου και διακοσμήθηκε εσωτερικά από τον λαϊκό τεχνίτη Νικ. Θωμόπουλο που φιλοτέχνησε τις θαυμάσιες ξυλόγλυπτες κατασκευές,

σε σχέδια της ίδιας της Αγγελικής Χατζημιχάλη , 
εμπνευσμένες από εικόνες της ελληνικής λαϊκής παράδοσης!

Το σπίτι αυτό φιλοξένησε ανθρώπους της επιστήμης, της τέχνης και των γραμμάτων,από τη γενιά του '20 και του '30, (Κ.Παλαμάς, Α.Σικελιανός, Π.Δέλτα,Δ.Πικιώνης κ.α.),
αλλά και απλούς τεχνίτες και ανυφάντρες της ελληνικής υπαίθρου!

Η Αγγελική Χατζημιχάλη (1895-1965) είναι η πρώτη ελληνίδα λαογράφος που αφιέρωσε τη ζωή της σε επιτόπιες έρευνες σε ολόκληρη την Ελλάδα, υποστηρίζοντας τη δύναμη και την αξία του λαϊκού παραδοσιακού πολιτισμού,πάνω στον οποίο θεμελιώνεται η ιστορική μας συνείδηση.


Το συγγραφικό έργο της υπήρξε πλούσιο. Επιστέγασμα του έργου της υπήρξαν οι έρευνές της για τη ζωή και την πολιτιστική κληρονομιά των Σαρακατσάνων.

Για να αποδείξει τη γνήσια ελληνική καταγωγή τους και τη σύνδεση της αρχαίας Ελλάδας με τη νεότερη,έζησε στα κονάκια τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα,μελετώντας τον τρόπο της ζωής τους. Στο μουσείο εκτίθενται σήμερα αντιπροσωπευτικά αντικείμενα από τη ζωή των Σαρακατσάνων, όπως αργαλειοί, ρόκες,στολές, φωτογραφίες κλπ.

Παράλληλα με το πλούσιο συγγραφικό και συλλεκτικό της έργο, υπήρξε και ενεργό μέλος της κοινωνίας. Εργάστηκε για την αποκατάσταση των προσφύγων μετά το 1922, ιδρύοντας επαγγελματικές σχολές λαϊκής τέχνης και την ίδρυση το 1938 της Οικοκυρικής  Βιοτεχνικής  Επαγγελματικής Σχολής "Το Ελληνικό Σπίτι". Ακόμη συνεργάστηκε με το Λύκειο Ελληνίδων, συμμετείχε στην οργάνωση των Δελφικών εορτών του Αγγ. Σικελιανού και της Εύας Παλμερ.

 Η βόλτα μας κατέληξε  στο όμορφο  καφέ  της Μελίνας (άλλη μια σπουδαία Ελληνίδα)   εκεί κοντά, στην καρδιά της Πλάκας.

 Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!

Ράνια Κ.

ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΓΩΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΖΥΛΙΕΤ ΜΠΙΝΟΣ!

Κανονικά ψάχναμε για ένα καπελάδικο στην οδό Ηπίτου. Η οδός Ηπίτου είναι ένας πεζόδρομος με όμορφα νεοκλασσικά σπίτια.

Εμφανίζεται από το πουθενά καθώς ανηφορίζεις  την οδό Βουλής στις παρυφές της Πλάκας.

Στο τέλος του πεζόδρομου κατεβαίνεις μερικά σκαλιά και βρίσκεσαι μέσα στα καπέλα! Καπέλα όμως πραγματικά έργα τέχνης, που όπως όλα  τα έργα τέχνης που σέβονται τον εαυτό τους, είχαν και αυτά τσουχτερές τιμές!

Ο ενθουσιασμός αρχίζει να πέφτει αλλά απτόητες τα δοκιμάζουμε όλα. Ο εαυτός μας στον καθρέφτη μας χαμογελά και νιώθουμε έτοιμες για τις .... ιπποδρομίες του ΄Ασκοτ στην Αγγλία! 

Χαιρετήσαμε τη σαστισμένη καπελού- σχεδιάστρια και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε την οδό Βουλής. 

Και πέσαμε πάνω στην.... δεκαετία του 60!! Λαχανί κομοδίνα και πορτοκαλί πολυθρόνες στη βιτρίνα και η ιδιοκτήτρια να μας εξηγεί πώς μπορείς να βάψεις χωρίς πολλές προετοιμασίες το παλιό επιπλάκι της γιαγιάς σου. Βρήκες στο δρόμο ένα τραπεζάκι; Το έβαψες πράσινο κι έχεις ένα vintage κομμάτι στο σαλόνι σου!

Και λίγο  πιο κάτω, στη γωνία Βουλής και Απόλλωνος  συναντήσαμε το ... “Σοκολά” την ταινία την αφιερωμένη στην σοκολάτα! 

Βέβαια, για να πούμε την αλήθεια, δεν βρήκαμε την  χαριτωμένη βιτρίνα του μαγαζιού της ταινίας ούτε την γλυκιά Ζυλιέτ μέσα για να μας σερβίρει!

 Βρήκαμε όμως ένα όμορφο μαγαζάκι  που προσφέρει στους μερακλήδες πελάτες του  λειωμένη, καυτή,  υπέροχη πραγματική σοκολάτα από όλο τον κόσμο!

  και έναν ... μεσογειακό σερβιτόρο έτοιμο να μας σερβίρει: Σοκολάτα με πιπέρι καγιέν, με τσίλι, με τζίτζερ, με πάπρικα, με νότες πορτοκαλιού ή γιασεμιού, με καραμέλα, βανίλια ή μπισκότο! 

Πλούσια, κρεμώδης κι αχνιστή για να σου σπάει τη μύτη, χύνεται σε φίνα φλιτζανάκια και τη στιγμή που η πρώτη γουλιά πλημμυρίσει το στόμα, νιώθεις πραγματικά ευτυχισμένος!

Μήπως τελικά ο σερβιτόρος στην πραγματικότητα καταγόταν κι αυτός από τους Αζτέκους όπως η Ζυλιέτ; Λες;

τα λέμε τη επόμενη εβδομάδα!

Ελένη Μπαρού

ΧΙΟΝΙ, ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γειτονιά στο κέντρο μιας μεγάλης πόλης. Είχε λίγα σπίτια και πολλά καταστήματα. Οι άνθρωποι της γειτονιάς αυτής λάτρευαν τα Χριστούγεννα. Όσο διαρκούσαν οι γιορτές η γειτονιά έλαμπε και αστραποβολούσε από τα τα λαμπάκια που κρέμονταν από τα μπαλκόνια των σπιτιών και τα κάθε λογής στολίδια που στόλιζαν μέσα κι έξω τα μαγαζιά, από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι!

 Οι περαστικοί δεν χόρταιναν να περνούν και να ξαναπερνούν από το δρομάκι αυτό που σε λίγο καιρό ονομάστηκε “ Ο δρόμος των Χριστουγέννων” 

 Βλέπετε όλες αυτές οι διακοσμήσεις το έκαναν να ξεχωρίζει από τα διπλανά δρομάκια που ήταν λίγο θλιβερά με τα άθλια γκράφιτι - μουτζούρες πάνω στους τοίχους, με τα κλειστά μαγαζιά και τα  εγκαταλειμμένα σπίτια!

 Ο φημισμένος λοιπόν δρόμος των Χριστουγέννων ξεχώριζε και για έναν ακόμη λόγο! Σ' αυτόν είχε παρκάρει μια χρυσή άμαξα! Την έβλεπαν οι περαστικοί και νόμιζαν ότι μεταφέρονταν ξαφνικά σε μια άλλη εποχή, σε μια παραμυθοχώρα! 

Επειδή λοιπόν όλος αυτός ο στολισμός και η γιορτινή ατμόσφαιρα έκανε την ζωή όλων τόσο χαρούμενη και μια αισιοδοξία ανέβαινε και κάλυπτε όλη τη γειτονιά, οι κάτοικοι αποφάσισαν να μην βιαστούν να ξεστολίσουν. Πέρασαν τα Φώτα , του Αη Γιαννιού τα παιδιά γύρισαν στα σχολεία τους, το δρομάκι μας όμως επέμενε να είναι στολισμένο με Χριστουγεννιάτικα και η χρυσή άμαξα περίμενε εκεί πάντα τους επιβάτες της για ένα ταξίδι στο παρελθόν!

Α ξέχασα να σας πώ ότι στα μαγαζιά κορίτσια ντυμένα με ωραία βικτωριανά κουστούμια, σέρβιραν τους πελάτες τους που ξεπαγιασμένοι από το χιόνι και τη βροχή (είχε πέσει ένας άσχημος χιονιάς αυτόν τον χειμώνα) έμπαιναν μέσα για να πιούν τον καπουτσίνο τους ή ακόμα καλύτερα μια ζεστή σοκολάτα και να σερβιριστούν ωραία γλυκά σε γιορτινές πιατέλες.

Το παραμύθι συνεχίζεται! Θα διαρκέσει μάλλον μέχρι 31 του Γενάρη. Μετά ποιός ξέρει; Οι κάτοικοι της γειτονιάς ίσως αποφασίσουν να στολίσουν για τις απόκριες ή για κάτι άλλο. Κανείς δεν ξέρει τι θα σκαρφιστούν για να κρατήσουν τη μαγεία στο δρομάκι τους. Τι λέτε; δεν πάμε να περάσουμε από εκεί;

ωραία θα ναι!!

little kook Καραϊσκάκη 17 Μοναστηράκι 

  

Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα! 

Ελένη Μπαρού