Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Στην αυλή του,100 Έλληνες γλύπτες βρήκαν έναν ιδανικό χώρο για να παρουσιάσουν τα έργα τους.
Τα τοποθέτησαν εκεί, πλάι στο Λύκειο του Αριστοτέλη και είναι σαν η
σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία να κοσμεί την αρχαία περιπατητική
σχολή του μεγάλου φιλοσόφου!
Επισκεφθήκαμε την έκθεση μια φωτεινή ημέρα του Οκτώβρη και θαυμάσαμε την τέχνη της μικρογλυπτικής.
Κάθε έργο και ένας κόσμος, ένα μήνυμα, μια διήγηση. Κάποια σου μιλούν ξεκάθαρα, άλλα σε βάζουν σε σκέψεις, κάποια άλλα αφήνουν την φαντασία σου να βρεί το μήνυμά τους. Σε κάποια η ευρηματικότητα του καλλιτέχνη σ' αφήνει άφωνο, σε άλλα η απλότητα της φόρμας τους είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Εδώ βλέπουμε ένα μικρό τμήμα της έκθεσης η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 12 Νοεμβρίου.
Την έκθεση οργάνωσε το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος το οποίο και εξέδωσε έναν πληρέστατο κατάλογο - βιβλίο με όλους τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες και τις φωτογραφίες των έργων τους, που μοιράζεται στους επισκέπτες!
Ήπιαμε τον ελληνικό καφέ μας στο καφενείο του Μουσείου χαζεύοντας τους επισκέπτες της έκθεσης, Έλληνες αλλά και πολλούς ξένους, που κάτω από τον φθινοπωρινό ήλιο κυκλοφορούσαν και παρατηρούσαν τα μικρά γλυπτά.
Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!
Ελένη Μπαρού
Αν και για όλους μας είναι πιά πολύ εύκολο να φωτογραφίζουμε συνεχώς και οτιδήποτε, πόσοι από εμάς έχουμε μια αμυδρή έστω ιδέα για τα μυστικά της ξεχωριστής και αξιοζήλευτης αυτής τέχνης, της φωτογραφίας; Το συνειδητοποιήσαμε ξεκάθαρα όταν ένα ηλιόλουστο πρωινό του Οκτωβρίου μπήκαμε στη αίθουσα "THE BOX" στην πλατεία Μαβίλη.
Είχαμε την τύχη εκτός από τα υπέροχα έργα στους τοίχους να συναντήσουμε και τον ίδίο τον καλλιτέχνη- φωτογράφο τον Αλέξανδρο Παπαϊωάννου και να μοιραστούμε μαζί του τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις που μας προκαλούσαν τα έργα του.
Η τύχη μας ήταν διπλή όταν πολύ γεναιόδωρα μας αποκάλυψε τον τρόπο που τα έργα αυτά δημιουργήθηκαν, τα θέματα που τον ενέπνευσαν, το κλίμα της εποχής τους, τα νεανικά του χρόνια, τους πρώιμους πειραματισμούς.
Αρνητικά τυλιγμένα σε ρολά και ξεχασμένα σ' ενα συρτάρι ήρθαν μετά από χρόνια πάλι στο φως, δουλεύτηκαν ξανά και το αποτέλεσμα ήταν μπροστά στα μάτια μας ζωντανό και πολύ σύγχρονο πια.
Μικρές λεπτομέρειες σε μεγέθυνση, εικόνες ονειρικές η μία μέσα στην άλλη, τοπία απόσκοσμα,
πορτραίτα μυστηριώδη και παράξενα, κάλυπταν τους τοίχους ενός ωραίου και μοντέρνου χώρου.
Στο καφέ της πλατείας, δίπλα στο συντριβάνι, κοιτάξαμε ξανά τα έργα μεσα στο ενημερωτικό φυλλάδιο της έκθεσης
Η έννοια της φωτογραφίας αποκτούσε ένα άλλο νόημα. Με ένα κινητό τηλέφωνο συνεχώς φωτογραφίζουμε. Οι φωτογραφίες μας όμως μήπως πρέπει να έχουν κάτι να διηγηθούν και μήπως χρειάζεται να εστιάζουμε σε λεπτομέρειες που συνήθως μας ξεφεύγουν;
Εξάλλου όπως λέει και ο Αλέξανδρος Παπαϊωάννου η φωτογραφία ζει τη δική της ζωή, αναπνέει και μας θυμίζει το συγκεκριμένο συναίσθημα όσο καιρός κι αν περάσει!
Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!
Ελένη Μπαρού
