Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΑΥΤΟ?

Το κερδίσαμε πέρσι  σε έναν ιντερνετικό διαγωνισμό. Όταν το έφεραν, ανακαλύψαμε με έκπληξη ότι ήταν φτιαγμένο ολόκληρο από σανίδες! 




Στην κορυφή του μια ροζέτα στη θέση του αστεριού  και πάνω του μερικά σανιδάκια- ραφάκια στολισμένα με μερικά   χριστουγεννιάτικα στολίδια. Η επιτομή του μίνιμαλ στολισμού! Α, ήταν και τεράστιο! Με το ζόρι το περάσαμε από την πόρτα.


 Και  έπειτα άρχισε ο προβληματισμός: πού το βάζουμε; Τελικά βρέθηκε η θέση του  δίπλα στο παράθυρο αφού χρειάστηκε να αλλάξουν θέση  όλα τα άλλα έπιπλα μέσα στο καθιστικό.



Και έφθασε η μέρα των Χριστουγέννων. Άρχισαν να έρχονται οι καλεσμένοι για το γιορτινό τραπέζι,  και μόλις έμπαιναν στο σπίτι,  το πρώτο που έβλεπαν να δεσπόζει εκεί μέσα ήταν το σανιδένιο δέντρο μας! Ξεχνούσαν να πουν ευχές  και όλα τα σχετικά και ρωτούσαν αμέσως πώς στο καλό το αποκτήσαμε αυτό το εορταστικό ογκώδες αντικείμενο.

 Οι γνώμες να διίστανται.  Άλλοι να το θεωρούν μοντέρνο και  αρτιστίκ  και αλλοι, από ευγένεια να  ..... αποφεύγουν να το σχολιάσουν. 
Οι γιορτές πέρασαν και άρχισε ο καινούργιος προβληματισμός: Πού στο καλό το αποθηκεύουμε έτσι μεγάλο που είναι και δεν χωράει πουθενά; Τελικά το τυλίξαμε καλά και το βγάλαμε έξω στο μπαλκόνι.

 Αφού το  έφαγε η ζέστη και ο ήλιος όλο το καλοκαίρι, ήρθε η ώρα να το ξαναβάλουμε στο καθιστικό μας στα φετινά Χριστούγεννα. 'Αθικτο και γερό παρά τις κακουχίες,  ξαναστολίστηκαν τα ραφάκια του  και πήρε τη γνωστή του θέση του δίπλα στο παράθυρο.

Τώρα πια το είχαμε συμπαθήσει, είχε γίνει  το σύμβολο των δικών μας Χριστουγέννων! Μίνιμαλ μεν χωρίς πράσινα φουντωτά κλαδιά  και κρεμαστά στολίδια, αλλά γερό και στητό, μας φάνηκε ότι πέρναγε σ' όλο το σπίτι λίγη από την αγέρωχη δυναμή του! Έγινε πλέον αναπόσπαστο  κομμάτι της εορταστικής μας διακόσμησης. 

Έστω κι αν οι γείτονες από απέναντι  ακόμα αναρωτιούνται τι είναι  αυτός ο ξύλινος πύργος που φαίνεται από το παράθυρο!


Σημείωση: οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο  είναι μερικές από τις φετινές ζωγραφιστές  κάρτες  που μετέφεραν τις ευχές μας  για Χαρούμενες  γιορτές  και Ευτυχισμένο  τον καινούργιο χρόνο! Μεταδίδουν τις ευχές μας και στους αναγνώστες μας!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ! ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ  ΜΕ ΥΓΕΙΑ,ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ!

Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα ή μάλλον τον επόμενο χρόνο!


Ελένη Μπαρού

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ;

Ο  Νοέμβρης έφτασε στο τέλος του, τα Χριστούγεννα έρχονται ακάθεκτα, ο καιρός τις τελευταίες μέρες ζεστός και φωτεινός, σκεφτήκαμε τι καλύτερο από μια κοντινή εκδρομή για προμήθεια κρασιού για τις γιορτές  αλλά και για ωραίο φαγητό σε ένα όμορφο χωριό της Κορινθίας;



Πρώτη μας στάση η   αρχαία Νεμέα γνωστή για τον ναό του Δία και τους αγώνες που γίνονταν εκεί,τα Νέμεα. 



Επισκεφτήκαμε  εκτός από τον ναό,τα αρχαία αποδυτήρια,την στοά που οδηγούσε στο στάδιο καθώς και ένα μικρό και συμπαθητικό  μουσείο.


 Ο χώρος  επιβλητικός, ήρεμος, χωρίς την φασαρία των τουριστών, σε ταξιδεύει στο μακρινό παρελθόν  και  σε  καλεί να  φανταστείς  τους αρχαίους αθλητές να περνούν την στοά έτοιμοι για τον αγώνα!

Βέβαια, στην εποχή μας η Αρχαία Νεμέα είναι  γνωστή  για  ... τον δρόμο του κρασιού που την διασχίζει  καθώς και τους απέραντους αμπελώνες που την περιβάλλουν. Αμέτρητα μικρά και μεγάλα οινοποιεία δεξιά και αριστερά του δρόμου,    να μην ξέρεις σε ποιό να σταματήσεις και να δοκιμάσεις τα κρασιά  του.



Καταλήξαμε στο οινοποιείο Παλυβού, τα ποτήρια και τα μπουκάλια σε παράταξη και αρχίσαμε τις δοκιμές. Νέες  και παλιές σοδειές, διαφορετικές ποικιλίες σταφυλιών,  λευκά, κόκκινα, ροζέ και γουλιά γουλιά, πλούσια  αρώματα  και φρουτώδεις  γεύσεις ανέβαιναν από τα ποτήρια  και έφταναν  απολαυστικά στον ουρανίσκο και τη μύτη μας.


Επόμενη στάση  το Χαλκί, ένα όμορφο χωριουδάκι όχι μακριά από την Αρχαία Νεμέα. Εκεί  μας περίμενε ένας   παλιός και καλός φίλος. Ο Μιχάλης Ηλιόπουλος  με την  έμφυτη ευγένεια και  με το ζεστό  του χαμόγελο μας υποδέχτηκε έξω από την παραδοσιακή του ταβέρνα "Ο Σπήλιος".


Το μαγαζί αυτό ήταν το όνειρό του και το έφτιαξε στο χωριό του το Χαλκί, με  πολύ μεράκι και προσπάθεια,  γιατί πάντα του άρεσε να μαγειρεύει και να δημιουργεί απολαυστικά και ξεχωριστά πιάτα.


Η ταβέρνα έχει μια καταπληκτική βεράντα που βλέπει σε  μια καταπράσινη κοιλάδα. Κάπου  στο βάθος διακρίνεται και η θάλασσα.

Από την ανοιχτή κουζίνα έρχονταν ωραίες μυρωδιές ! Το  φαγητό που μας ετοίμαζε ήταν αγριογούρουνο  στιφάδο! Πανδαισία! 


Το απολαύσαμε  δίπλα στο τζάκι με ντόπιο (τί άλλο σ' αυτόν τον τόπο) κρασί, άγρια χόρτα και ωραίους μεζέδες . Ο Μιχάλης, όπως κάθε καλός μάγειρας, έδειχνε  ευτυχής για την ικανοποίηση που μας προσέφερε. Τον αποχαιρετίσαμε αργά το απόγευμα   και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής γεμάτοι από εικόνες και γεύσεις.

Τελικά  την γευστική απόλαυση δεν την συναντάς μόνο στα αριστοκρατικά  εστιατόρια με τα γκουρμέ πιάτα και τα πανάκριβα κρασιά. Την συναντάς  και σε κάποιο μικρό  χωριό όπου ένας άνθρωπος με  κέφι και ταλέντο  για ωραία μαγειρική,   προσφέρει γευστικές εμπειρίες , ζεστή φιλοξενία και.... λογικές τιμές. Εξάλλου τι  χρειάζεσαι  για να νοιώσεις ευτυχής;  καλό κρασί, καλό φαγητό, καλή παρέα και ένα ζεστό χαμόγελο να σε υποδέχεται.  Θα ξαναπάμε!

Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα! 

Ελένη Μπαρού

Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Πάμε για καφέ στην Κηφισιά την άλλη εβδομάδα;  Η πρόταση  έπεσε ανάλαφρα  στο τραπέζι  την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε.  Η ανταπόκριση της παρέας όχι και πολύ θερμή  Χάθηκαν οι καφετέριες στο κέντρο της πόλης;  Πού να πηγαίνουμε με λεωφορεία, μετρό και ηλεκτρικό μαζί, ολόκληρο ταξίδι,  μέσα στις βροχές και στις καταιγίδες! Αξίζει τον κόπο; Κίνητρο;  Επίσκεψη σε μια έκθεση ζωγραφικής. Από τη μία η αγάπη μας για την τέχνη, από την άλλη η βαθύτερη επιθυμία για μια αλλαγή ... σκηνικού και τελικά το αποφασίσαμε. 

Και νάμαστε να ανοίγουμε την πόρτα ενός πολύ συμπαθητικού εκθεσιακού χώρου , στο ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή,  που βρίσκεται  ανάμεσα σε καταπράσινες δεντροστοιχίες και εντυπωσιακές κατοικίες στο πανέμορφο αυτό προάστιο της Αθήνας.

Το πρώτο που αντικρίσαμε μόλις  μπήκαμε,  ήταν μια υπέροχη, δροσερή  αφρισμένη θάλασσα!  






Γύρω, βάρκες να αρμενίζουν  σε ήρεμα νερά, 







άλλες, παλιές, παροπλισμένες, δεμένες στους κάβους τους.

Πιό πέρα, καραβόσκοινα  που χάνονται μες τον βυθό! 








Ένας κόσμος θαλασσινός, ταξιδεμένος σε άγρια πέλαγα   που τώρα  τον κρατούν γερά σκοινιά σε σιδερένιες δέστρες! 

Όλες αυτές τις εικόνες μας τις πρόσφερε  απλόχερα  με τις υπέροχες ελαιογραφίες της  η Γκίλντα  Φρούμκιν   μια αυτοδίδακτη  ζωγράφος λυρική και νοσταλγική που ζωντανεύει τα τοπία της  με τον πιό αισθαντικό τρόπο!

Φύγαμε  με τις ωραίες εικόνες ακόμα στα μάτια μας και οδεύσαμε για τον περιβόητο ...Κηφισιώτικο καφέ! 


Τον βρήκαμε σε ένα πανέμορφο χώρο το salumaio dι Atene και  τον απολαύσαμε  μαζί με μια υπέροχη πάβλοβα  και  σουφλέ σοκολάτας !



 Τελικά το ταξίδι στην Κηφισιά άξιζε τον κόπο!

Στην επιστροφή μάθαμε για τις φοβερές καταστροφές και τους αδικοχαμένους ανθρώπους  και η καλή διάθεση έφυγε με μια ανατροπή  που μόνο  η ζωή ξέρει να φέρνει τόσο  ξαφνικά και τραγικά. Τα μαύρα σύννεφα πραγματικά και μεταφορικά που μαζεύτηκαν πάνω από το κεφάλι μας, πήραν μακριά τις ωραίες εικόνες  και έφεραν τις εικόνες από τις οθόνες των τηλεοράσεων...

Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα

Ελένη Μπαρού  

Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΔΙΗΓΟΥΝΤΑΙ

Αυτή τη φορά αποφασίσαμε  να γνωρίσουμε από κοντά έναν μύθο. Μέσα από προσωπικά της αντικείμενα πλησιάσαμε μία  γυναίκα που  γνώρισε την αποθέωση, πάλεψε δυνατά στη ζωή της για να πετύχει  την παγκόσμια αναγνώριση, χειροκροτήθηκε και δοξάστηκε σ' όλον τον κόσμο, γνώρισε όμως και τη δυστυχία, την  απόρριψη  και την απέραντη θλίψη. 




Όλοι έχουμε ακούσει και έχουμε δεί πολλά αφιερώματα στην Μαρία Κάλλας, στο  Ίδρυμα Θεοχαράκη  όμως, είχαμε  την  ανεκτίμητη ευκαιρία  να την γνωρίσουμε πιο ουσιαστικά σαν άνθρωπο,  βλέποντας και θαυμάζοντας    αντικείμενα  που την συντρόφευσαν στην πολυκύμαντη ζωή της.



Εκεί λοιπόν  εκτίθενται  περισσότερα από διακόσια  τέτοια προσωπικά  αντικείμενα της Μαρίας Κάλλας ως φόρος τιμής στη διασημότερη Ελληνίδα της σύγχρονης εποχής, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή πριν από 40 χρόνια.




Όλα αυτά τα άψυχα αντικείμενα που βρίσκονται στις προθήκες   παίρνουν ζωή μέσα από την ένταση και την λάμψη της δικής της ζωής. 








 Αφηγούνται  συναρπαστικές ιστορίες, άγνωστες στο ευρύ κοινό, για την πορεία  και την προσφορά της στην τέχνη, της διασημότερης Ελληνίδας της σύγχρονης εποχής!
  

 Εκτίθενται για πρώτη φορά κοστούμια θεάτρου 







 




φορέματα από ρεσιτάλ,


















έπιπλά της



 κοσμήματα, 






ιδιόχειρες επιστολές, επιστολές συγγενών, φίλων και καλλιτεχνών, η ταυτότητά της, το διαβατήριό της, τα μαλλιά της που χάρισε στον αγαπημένο της μπάτλερ, το πιστοποιητικό θανάτου της, το πρώτο της αυτόγραφο που υπέγραψε σε ηλικία 15 ετών!

Από την παρτιτούρα της Traviata, ενός από τους πρώτους μεγάλους διεθνείς ρόλους της, όπου η Κάλλας, προκειμένου να αποστηθίσει ευκολότερα το ρόλο της είχε γράψει πάνω στο λιμπρέτο την ελληνική μετάφρασή του,



ως το αγαπημένο φλυτζάνι του Αριστοτέλη Ωνάση, 






αντικείμενα από τη θαλαμηγό του “Χριστίνα”, προγράμματα από παραστάσεις κλπ. 






Η λυρική τραγουδίστρια του αιώνα που από την αρχή της καριέρας της είχε να παλέψει με την  παγερή μητέρα της και τα πολλά κιλά της  κατάφερε να γίνει μια κομψή και αέρινη παρουσία που ενέπνευσε έρωτες και πάθη! Δυστυχώς πέθανε μόνη, προδομένη και απογοητευμένη....





Το φλυτζάνι της, το άρωμά της  και ο σταυρός της βρέθηκαν  στο διαμέρισμά της στο Παρίσι,  εκεί όπου έφυγε από αυτή τη ζωή.







Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!

Ελένη Μπαρού