ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Μια άρπα  κουρδίζεται. Μια συμφωνική ορχήστρα ετοιμάζεται να  παίξει  στην αυλή ενός μουσείου.

 Καθώς πέφτει η νύχτα ο μαέστρος ανεβαίνει στο πόντιουμ,   κι εσύ στροβιλίζεσαι μέσα στις νότες του βιολιού που "συνομιλεί" με τα υπόλοιπα όργανα. Τα τύμπανα χτυπούν δυνατά, η ατμόσφαιρα  ζωντανεύει, κύματα αέρα σηκώνονται  ή έτσι νομίζεις εξαιτίας των δυνατών ήχων που βγαίνουν από τα  μουσικά όργανα, και φεύγεις ψηλά πάνω από το αίθριο του Μουσείου Μπενάκη και πετάς στον ουρανό της Αθήνας! 

Είναι  12 το μεσημέρι και η ζέστη ήδη αφόρητη. Η διαφήμιση  στο ραδιόφωνο έλεγε  ότι στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής υπάρχουν διασκορπισμένα έργα τέχνης που περιμένουν από τις 12 που ανοίγει ο κήπος, τους επισκέπτες να τα θαυμάσουν. 

Στο δρομάκι που οδηγεί στον κήπο, αριστερά και δεξιά,  κομμάτια από  ένα  άγνωστο λογοτεχνικό κείμενο 

κάπου μέσα στις φυλωσιές  οθόνες που μάλλον παίζουν μόνο για τους  νυχτερινούς επισκέπτες, 

κάπου  αλλού στοιχεία που  μοιάζουν να είναι έργα  τέχνης, ταμπελάκια ενημερωτικά πουθενά  και στις πληροφορίες  του Μεγάρου δεν έχουν ακούσει τίποτα για την έκθεση.  Δεν απογοητευόμαστε όμως! Δίπλα υπάρχει το καφέ του Πάρκου Ελευθερίας. Σπιτική λεμονάδα και καρέκλες  μέσα στα δέντρα. Τέλεια!

Εθνικός κήπος. Τουλάχιστος αυτός δεν σε προδίδει ποτέ.  Υπάρχει σχεδόν δύο αιώνες  για να δίνει την δροσιά του στους  ταλαιπωρημένους από την ζέστη  κατοίκους της Αθήνας.  

Πέργκολες, λίμνες,αιωνόβια δέντρα, θάμνοι, λουλούδια και οι περίφημες ουασιγκτόνιες στην είσοδο.

Τις προσπερνάς 

βλέπεις την ώρα στο ηλιακό ρολόι και δεν ακούς  πιά τον θόρυβο της πόλης παρά μόνο τα πουλιά!  Και πάντα στο Ζάπειο, η Αίγλη σε περιμένει για καφέ.

Γιασεμί? Ναί  είναι γύρω σου και το μυρίζεις!  Η ώρα είναι 9 και ξεκινούν οι τίτλοι της αρχής. Τα  χρώματα φαίνονται αχνά γιατί δεν έχει βραδιάσει ακόμα καλά. Σε λίγο πέφτει η νύχτα και τα χρώματα της ταινίας ζωηρεύουν.  

Μια γκαζόζα  με καλαμάκι στο χέρι και βυθίζεσαι στην πάνινη  καρέκλα. Ένα σκυλάκι στην διπλανή πολυκατοικία γαυγίζει αλλά είναι κι αύτό μέσα στο σκηνικό μιας από τις απολαύσεις   του μεσογειακού μας καλοκαιριού, του θερινού σινεμά!

Η παρέα  σιγά σιγά δεν έχει απαρτία λόγω διακοπών. Εμείς που μείναμε ψάξαμε  για σταγόνες δροσιάς και ευκαιρίες διαφυγής  μέσα σε μια πόλη γεμάτη ζέστη και  θόρυβο.  Αν ενδιαφέρεσαι βρίσκεις πολλές τέτοιες ευκαιρίες. Εδώ είμαστε να τις μοιραζόμαστε.

Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!

Ελένη Μπαρού