To mall or not to mall?

Έχω από καιρό καταλήξει ότι δεν είμαι ο τύπος των malls. Η υπέρ-κατανάλωση, η υπέρ-προσφορά, η υπέρ-αγορά, όλα στον... υπέρ-θετικό δεν είναι του τύπου μου. Ούτε του πορτοφολιού μου! Γιατί λοιπόν να μπαίνω στον κόπο;  Για να βρεθώ σ'εναν κλειστό, αγοραφοβικό χώρο, χωρίς παράθυρα, χωρίς φυσικό φως, χωρίς να ξέρω αν είναι μέρα ή νύχτα; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω!!! 

 

Σήμερα όμως, είχα μια άλλη εμπειρία. Προς χάριν των φιλενάδων μου που το κανόνισαν, πήγα λίγο πολύ-σέρνοντας, στο ΜacArthur Glen στα Σπάτα.

Η μέρα χαρά Θεού! Λιακάδα, δροσιά, αεράκι, όλα τα καλά! Αφού χαθήκαμε στο δρόμο τέσσερις πέντε φορές, αφού ρωτήσαμε το δρόμο τέσσερις πέντε φορές, φτάσαμε πανηγυρικά. Αποκάλυψη! 

Βρεθήκαμε σ'ενα "χωριό" με έξυπνη αρχιτεκτονική, ανοιχτούς χώρους, ωραία καφέ, πεντακάθαρο παντού, με χαρούμενο χριστουγεννιάτικο διάκοσμο και φυσικά ωραιότατες βιτρίνες.

Στα πιο πολλά μαγαζιά μείναμε μόνο στις βιτρίνες!  Πόσο να σου αλλάξει η έκπτωση μια πολυ υψηλή τιμή; αντε να την κάνει απλώς... υψηλή. Χαμηλή πάντως δεν γίνεται!

Το προσωπικό ήταν ευγενέστατο και εξυπηρετικότατο. Από το σταθμό πληροφοριών μέχρι τα καφέ και τα καταστήματα. Να μην ξεχάσω! Καταβροχθίσαμε και κορυφαίο παγωτό. 

To mall or no to mall τελικά; Εξαρτάται από το mall και κυρίως από την παρέα όπως καταλαβαίνετε!

 Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!!

 Ράνια Καραπιπέρη