"Χαρακτικές συνομιλίες": Ενας ύμνος στη χαρακτική τέχνη

Αυτήν την εβδομάδα είχαμε την ευκαιρία να νιώσουμε τι σημαίνει εικαστική δημιουργία και μάλιστα στην πιο αυθεντική μορφή της, τη χαρακτική τέχνη!

Ευριπίδης Παπαδοπετράκης

Επισκεφθήκαμε την έκθεση   "ΧΑΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ"  στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης στην οδό Βαλαωρίτου 9,  εκεί όπου νέοι ταλαντούχοι χαράκτες "συνομιλούν" με παλαιότερους όπως τον Κεφαλληνό , τον Γραμματόπουλο, τον Τάσσο , την Κατράκη, τον Βαρλάμο και άλλους, εμπνέονται απ ' αυτούς και δημιουργούν σπουδαία έργα!

Προχωρούν στην τέχνη τους ένα βήμα παραπέρα,  βρίσκουν νέες εφαρμογές, νέες τεχνικές, νέους τρόπους έκφρασης. 




 Μιλτιάδης Πεταλάς


 


Δημιουργούν ισότιμα έργα με τους παλαιότερους!

                                                                          Φώτης Βάρθης

Είδαμε και ανακαλύψαμε τις διάφορες τεχνικές, θαυμάσαμε την φαντασία, την επίπονη και επίμονη δουλειά που έκρυβαν τα έργα, την εφευρετικότητα του κάθε καλλιτέχνη την ξεχωριστή μορφή έκφρασης που έχει ο καθένας.

 Είδαμε ξυλογραφίες, οξυγραφίες μεταξοτυπίες, μικτές τεχνικές.







  Πανταζής Τσέλιος        
 

 Με τα μάτια μας και το μυαλό μας ταξιδέψαμε

στους συμβολισμούς και στις εικόνες , ψάξαμε το νόημα των συμβόλων, 






Τ.Δελλασούδα


αισθανθήκαμε την σταθερότητα και την ακρίβεια  κάθε χάραξης που τυπώθηκε στο χαρτί!

                   
                     

 
                                                                                    Παπαδοπετράκης  Ε.

Περάσαμε ωραία απολαμβάνοντας πραγματική τέχνη. 

Τα λέμε  την επόμενη εβδομάδα!

Ελένη Μπαρού

ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΟΡΙΓΚΑΜΙ;

Εμείς δεν ξέραμε και πήγαμε στην Πρεσβεία της Ιαπωνίας για να μάθουμε!

Αφού περάσαμε όλη την έρευνα της εισόδου, βρήκαμε μια συμπαθέστατη Γιαπωνέζα να μας περιμένει στην αίθουσα. 

 

Μιλούσε σπαστά Ελληνικά και ήταν εκεί για να μας δείξει μια τέχνη που στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου τα παιδιά την μαθαίνουν από τους γονείς ή τους παππούδες τους.

 Είναι η τέχνη του διπλώματος χαρτιού, το οριγκάμι, μια παράδοση αιώνων που περνάει από γενιά σε γενιά. Χάρτινα λουλούδια, πουλιά, καπέλλα πορτοφόλια και χίλια δυό άλλα πράγματα που τα φτιάχνεις διπλώνοντας τετράγωνα χρωματιστά χαρτιά χωρίς να χρησιμοποιείς ψαλίδι!

 

Διαβάζω ότι το οριγκάμι δεν χρησιμοποιείται μόνο ως εικαστική τέχνη και τρόπος διασκέδασης, αλλά έχει εφαρμογές και σε τομείς όπως τα μαθηματικά , η αρχιτεκτονική, ακόμη και η ιατρική ως μέθοδος θεραπείας!

Προσπαθήσαμε λοιπόν να μάθουμε κι εμείς κάτι λίγο απ' αυτήν την τέχνη και ιδού το αποτέλεσμα:

Πρώτο και καλύτερο: Το καπέλο του σαμουράι! 

Αλλά και ένα πορτοκαλί λουλούδι!

  

 

Ένας κίτρινος ανεμόμυλος!  

ένα πορτοφόλι αλλά και ένα βατραχάκι!

Το πιό δημοφιλές βέβαια από όλα τα δημιουργήματα οριγκάμι είναι ο γνωστός γερανός. Το γλυπτό μάλιστα που στολίζει τον κήπο της πρεσβείας είναι ακριβώς αυτό: Ενας μεταλλικός τέτοιος γερανός ! Εκεί μάλλον δεν τα καταφέραμε και πολύ καλά! Ιδού το τραγικό αποτέλεσμα

Ο γερανός μας προσγειώθηκε απότομα!

Μικρή σημασία όμως έχει αφού περάσαμε ένα όμορφο απόγευμα και γνωρίσαμε  μια πτυχή ενός  πολιτισμού σχεδόν εξωτικού για μας. Α, μην ξεχάσουμε ότι σε κάποια γωνιά της αίθουσας  βρήκαμε και γιαπωνέζικα φαγητά!

  Μέρος του πολιτισμού τους δεν είναι κι αυτά;

Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!

Ελένη Μπαρού

To mall or not to mall?

Έχω από καιρό καταλήξει ότι δεν είμαι ο τύπος των malls. Η υπέρ-κατανάλωση, η υπέρ-προσφορά, η υπέρ-αγορά, όλα στον... υπέρ-θετικό δεν είναι του τύπου μου. Ούτε του πορτοφολιού μου! Γιατί λοιπόν να μπαίνω στον κόπο;  Για να βρεθώ σ'εναν κλειστό, αγοραφοβικό χώρο, χωρίς παράθυρα, χωρίς φυσικό φως, χωρίς να ξέρω αν είναι μέρα ή νύχτα; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω!!! 

 

Σήμερα όμως, είχα μια άλλη εμπειρία. Προς χάριν των φιλενάδων μου που το κανόνισαν, πήγα λίγο πολύ-σέρνοντας, στο ΜacArthur Glen στα Σπάτα.

Η μέρα χαρά Θεού! Λιακάδα, δροσιά, αεράκι, όλα τα καλά! Αφού χαθήκαμε στο δρόμο τέσσερις πέντε φορές, αφού ρωτήσαμε το δρόμο τέσσερις πέντε φορές, φτάσαμε πανηγυρικά. Αποκάλυψη! 

Βρεθήκαμε σ'ενα "χωριό" με έξυπνη αρχιτεκτονική, ανοιχτούς χώρους, ωραία καφέ, πεντακάθαρο παντού, με χαρούμενο χριστουγεννιάτικο διάκοσμο και φυσικά ωραιότατες βιτρίνες.

Στα πιο πολλά μαγαζιά μείναμε μόνο στις βιτρίνες!  Πόσο να σου αλλάξει η έκπτωση μια πολυ υψηλή τιμή; αντε να την κάνει απλώς... υψηλή. Χαμηλή πάντως δεν γίνεται!

Το προσωπικό ήταν ευγενέστατο και εξυπηρετικότατο. Από το σταθμό πληροφοριών μέχρι τα καφέ και τα καταστήματα. Να μην ξεχάσω! Καταβροχθίσαμε και κορυφαίο παγωτό. 

To mall or no to mall τελικά; Εξαρτάται από το mall και κυρίως από την παρέα όπως καταλαβαίνετε!

 Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!!

 Ράνια Καραπιπέρη

 

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ Η ΣΚΕΨΗ ;

Άνοιξε το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στου Φίξ και είπαμε να το επισκεφθούμε!

Μια έκθεση τέχνης εντελώς διαφορετική απο αυτές που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε, όπου το ζητούμενο σε εκείνες ήταν "η ομορφιά" και ο θεατής συμμετείχε μέσω του θυμικού του, ενώ εδώ απαιτείται η διανοητική συμμετοχή του και αυτό μπορώ να πώ ότι μας ξένισε!

Η μοντέρνα  τέχνη δεν αφορά μορφές και υλικά  αλλά ιδέες και νοήματα. 





  
Υπάρχει δε,σε καθημερινά αντικείμενα.
 

 Ένα έργο μπορεί να είναι κάποια εικόνα, κείμενο ή αντικείμενο  που τοποθετείται σε ένα απροσδόκητο πλαίσιο.





 

Το ίδιο το έργο  μπορεί να αρθρώνεται  μέσα από σημειώσεις, φωτογραφίες, λέξεις.

Ο θεατής στέκεται απέναντι στην μοντέρνα τέχνη σε νοητική εγρήγορση!

Το 1916 ο Μαρσέλ  Ντυσάν, ο προκλητικός καλλιτέχνης εξέθεσε ένα πορσελάνινο ανδρικό ουρητήριο και το είχε ονομάσει "Κρήνη". Ήθελε η προτεραιότητα της όρασης καθώς το έθετε, να αντικατασταθεί απο διανοητικές ή εγκεφαλικές ανησυχίες. Το θέμα δεν ήταν να δείς ένα ουρητήριο διαφορετικά, αλλά να το σκεφθείς διαφορετικά!

Λίγο δύσκολος ο καινούργιος τρόπος προσέγγισης σε όλα αυτά τα εκθέματα για μας, αλλά θα το προσπαθήσουμε γιατί δεν θα μπορούσε η τέχνη να μην ακολουθεί την αγωνία του σημερινού ανθρώπου να βρεί την χαμένη  ταυτότητά του. 
Εξ άλλου δεν θα μπορούσε να μείνει μέσα στις γνωστές νόρμες, όταν όλα γύρω μας ανατρέπονται!