Η Φρανκφούρτη έχει χτιστεί στις όχθες του ποταμού Μάιν που κυλά ήρεμα τα νερά του πλάι σε επιβλητικά ιστορικά κτήρια,καθεδρικούς ναούς αλλά και πανύψηλους ουρανοξύστες!
Βέβαια για εμάς τους Έλληνες ο Μάιν επιφυλάσσει και μιαν άλλη έκπληξη:
Διασχίζοντας μια από τις γέφυρές του βλέπεις από πάνω σου την επιβλητική πινακίδα που αναγράφει στα ελληνικά τους στίχους του Ομήρου από την Οδύσσεια: «ΠΛΕΩΝ ΕΠΙ ΟΙΝΟΠΑ ΠΟΝΤΟΝ ΕΠ ΑΛΛΟΘΡΟΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ» που σημαίνει «Πλέοντας μέσ’ το μελανό πέλαγος μ’ αλλόγλωσσους ανθρώπους»....Λένε ότι ο λόγος που επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος στίχος είναι επειδή η Φρανκφούρτη είναι μια πόλη πολυπολιτισμική.
Διασχίζοντας μια από τις γέφυρές του βλέπεις από πάνω σου την επιβλητική πινακίδα που αναγράφει στα ελληνικά τους στίχους του Ομήρου από την Οδύσσεια: «ΠΛΕΩΝ ΕΠΙ ΟΙΝΟΠΑ ΠΟΝΤΟΝ ΕΠ ΑΛΛΟΘΡΟΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ» που σημαίνει «Πλέοντας μέσ’ το μελανό πέλαγος μ’ αλλόγλωσσους ανθρώπους»....Λένε ότι ο λόγος που επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος στίχος είναι επειδή η Φρανκφούρτη είναι μια πόλη πολυπολιτισμική.
Πράγματι στους δρόμους της, κυκλοφορούν άνθρωποι από όλον τον κόσμο και φαίνεται να ζουν
όλοι μαζί ήρεμα και ειρηνικά. Σχεδόν παντού θα ακούσεις δίπλα σου να μιλούν και
ελληνικά!
Η πόλη αποπνέει μιαν ηρεμία που σ' εμάς τους Έλληνες φαίνεται λίγο παράξενη έτσι όπως έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ τον θόρυβο των αυτοκινήτων και των μηχανών,το μποτιλιάρισμα στους δρόμους, τον εκνευρισμό στα πρόσωπα των κατοίκων, τις δυνατές φωνές στα μαγαζιά, τα μουτζουρωμένα κτήρια. Όταν λοιπόν βλέπεις να περνούν λίγα αυτοκίνητα γύρω σου, καθόλου μηχανάκια, μικροί και μεγάλοι να κυκλοφορούν με ποδήλατα, στα καφέ και στα εστιατόρια όλοι να μιλούν χαμηλόφωνα, τα πεζοδρόμια και τα κτίσματα να είναι πεντακάθαρα δεν γίνεται να μην το παρατηρήσεις!
΄Οχι
ότι δεν υπάρχει ζωντάνια στην πόλη. Μάλιστα καθώς ήταν πολύ καλός ο
καιρός, όλοι είχαν ξεχυθεί στους δρόμους, ψώνιζαν ή λιάζονταν, έπιναν καφέ η απολάμβαναν την μπύρα ή το κρασί τους!
Τα πεζοδρόμια τεράστια με παρτέρια στο πλάι να περπατάς και να απολαμβάνεις τα ωραία σπιτια με τις περίτεχνες πόρτες και τους κήπους.
Η είσοδος του σταθμού εδώ είναι ένα βαγόνι που ... ξεπετάγεται από τη γη!
Στα ισόγεια διαμερίσματα που τα παράθυρά τους βλέπουν στο δρόμο δεν υπάρχει ούτε ένα που να έχει κάγκελα, μόνο ζαρντινιέρες με λουλούδια!
με χαρακτικά του Ντύρερ,
αλλά και ζωγραφική όλων των μεγάλων ζωγράφων της Ευρώπης από την Αναγέννηση ώς τους ιμπρεσιονιστές!
Έργο του Βερμέερ από το ίδιο μουσείο
Δεν μοιάζει με τον πύργο από το παραμύθι της Ραπουνζέλ;
Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα!
Ελένη Μπαρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου