Στο παλιό εργοστάσιο Πίλ Πούλ, ένας χώρος απλός αλλά επιβλητικός, λιτός αλλά μεγαλοπρεπής,μα πιο πολύ νοσταλγικός. Τα μόνιμα εκθέματα-η λαϊκή τέχνη του Καραγκιόζη και η γειτονιά της παλιάς Αθήνας
Όσες φορές και να τα δείς σε
κάνουν να χαμογελάς, προσεγμένα, ολοκληρωμένα, σαν παλιά καλή ελληνική ταινία.
Αυτή τη φορά αφορμή για την επίσκεψή μας ήταν η έκθεση για την απελευθέρωση της Αθήνας το 1944. Θα πεί κανείς πόσες φορές τα έχουμε δεί. Ο πόνος όμως, το σφίξιμο στο στομάχι, η αδυναμία να συλλάβει ο νούς αυτά που βλέπει και διαβάζει είναι ίδιος κάθε φορά.
Ο πόλεμος και οι συνέπειές του, η ανυπαρξία της ανθρωπιάς τότε και σήμερα, ίδια. Αναρωτιέται κανείς πώς ο πολιτισμένος συνάνθρωπος ξεχνά τις αξίες του στο δρόμο για τον πόλεμο, χάνει συναίσθηματα και αισθήματα στην πορεία για την καταστροφική του νίκη.
Κάθε φορά είναι σαν την πρώτη φορά!
Κάθε φορά αξιζει! Για να μην ξεχνάμε και να μην επαναπαυόμαστε!
Την άλλη βδομάδα πάλι.
Από τη Ράνια Καραπιπέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου